Jak przejść API bez przymrużenia oka | Klony cz.25, Opowiadania science-fiction

sama apteka nie wystarczy

By rozwiać wszelkie wątpliwości Piter podaje recepturę na przejście API. (z dedykacją dla Aligatora).

Trzeba żyć bez kłamstwa, nie zabijać, dążyć do prawdy.

Pianka | Klony cz.24 Opowiadania science-fiction

zabawa w pianie

Temat pianki w systemie jest ważny i posiada pewne znaczenie tradycjonalne. Przechodząc przez piankę wypijamy zimne piwo z beczki z ładną gęstą pianą i montujemy zlewozmywak na piance szybkiego montażu. Podczas kuchennych rewolucji ściągamy piankę z gotujących się ziemniaków, jako element niepożądany i do usunięcia. Będąc kierowcą nie zapominamy o gaśnicach (proszkowych a może pianowych) by w razie okoliczności pożaru móc szybko zagasić płomienie gaśniczą pianką. Nasze owłosienie ładnie golimy gilletem na piance do golenia, uzyskując gładkość jak u pupci niemowlęcej.  Dochodzimy do niezbyt przyjemnego procesu "toczenia piany z ust" - objawu ostrych zaburzeń działania i czynności układu nerwowego - na szczęście tylko w sferze przemyśleń.

No nic, kończąc temat pianki czas na cappucino z pianką z sernikiem z pianką z białek na wierzchu, potem relaksacyjna kąpiel z płynem do kąpieli, tworzącym piankę w wannie, leżąc przyjemnie i podjadając truskawki z bitą śmietaną;)

Gwiazdy sportu - w drodze na sam szczyt | Klony cz.23 Opowiadania science-fiction

Jak bardzo cieszymy się kiedy nasz reprezentant osiąga sukces. Jak bardzo jesteśmy dumni, że za granicą znają nasz kraj dzięki wspaniałym i błyszczącym gwiazdą sportu. W drodze na sam szczyt sportowcy wykazują się determinacją, ciężką pracą i treningiem oraz systematycznym budowaniem przewagi nad swoimi konkurentami z danej dziedziny sportowej.

po ciężkiej drodze czeka podium

Pierwsza rakieta postanowiła zdobyć Wimbledon. Plan jest już przygotowany, a funkcja społeczna likwidująca czarne elementy zagrażające społeczeństwu dodatkowo przyświeca tej idei. Tylko jak pokonać silne czarnoskóre panie. Jak ja wątła i skromna stawie czoła tężyźnie i sile fizycznej? Za wszelką cenę doidę do celu, a tajemnice poznane przeze mnie pozwolą mi brylować na każdym korcie świata. Mam drobne oszczędności, więc skorzystam i pójdę o krok dalej.

Na boisku piłki nożnej kibice zauważają jedną wyróżniającą się gwiazdę. Ci bardziej wnikliwi doszukują się aureoli otaczającą głowę piłkarza a piłka sama wtrafia pod nogi tegoż zawodnika. Świat kręci się wokół gwiazdy, zwłaszcza gdy na boisku nie ma innych z postawionymi fantami. Ruch powietrza sprzyja najlepszym, a prostokąt jakim jest bramka przyciąga piłkę uderzoną przez gwiazdora.

Na arenie lekkoatletycznej również panują sportowcy z fantami. Czarna pantera, której nikt nie może dogonić jest przygotowana na każdy start, a pieczątki przebiegowe okazale prezentują się światu tuż przed startem. Doping? Nie, ja tu mam czyste ręce a moje białe rękawiczki, w których gram w golfa lśnią w słońcu z nienaganną opinią.

Nic dodać nic ująć. Mówią trening i talent, ja dokładam również danie coś z siebie dla świata i sukces w sporcie zagwarantowany.

Rodzina w systemie | Klony cz.22 Opowiadania science-fiction

Rodzina jest najważniejsza. Wszystko wychodzi z rodziny, a jedzenie przy wspólnym stole jest esencją tej najmniejszej wspólnoty.

rodzina - komórka społeczna

Dzieci zaczęły zastanawiać się co będą jeść. Nieustający głód skontrastowany z pełnymi półkami sklepowymi dodatkowo zwiększa napięcie. Stworzyciel dał i co spożywać jednak samodzielność w zdobyciu pokarmu zdaje się trudną barierą do przejścia. Dzieci łatwiej pojęły warunki panujące w świecie i jasny, klarowny plan odżywiania zagościł na stale w ich świadomości. Jak wiemy konflikt rodzice - dzieci istniejący od zawsze, przejawiający się okresami buntu, karami i zabraniem kabla zasilającego do komputera i tu ma swoje miejsce. Opiekunowie stanowczo zaprotestowali przeciwko samowoli swoich pociech i przyjęli własne rozwiązania prowadzące do sytości i braku pragnienia.

Pono z uśmiechem i triumfem wskazuje na szablonowe relacje panujące w rodzinie. Widocznie kampanie prorodzinne zrobiły swoje a wszyscy zrozumieli jak ważna jest ta najmniejsza komórka społeczna. Na świecie zaczęło się mówić, że w rodzinie jest siła i z rodziną "nie zginiesz". Do całości tematu prorodzinnego Pono dorzucił swój obraz najbliższej rodziny. Plany dla każdego członka wydają się być perfekcyjnie dopracowane, że najwięksi myśliciele nie mogą wtrącić swoich trzech groszy. Córka jak po sznurku, synek jak gwiazda z czterema świecącymi punktami, a żona jak fioletowy dumny paf.

Jak żyć, czyli codzienne rozterki mieszkańca Ziemi. | Klony cz.21 Opowiadania science-fiction

Wylądowałem. Gąszcz myśli płynie z samego środka a ja w zderzeniu ogromu świata zastanawiam się jak żyć.

Jak żyć królu?

Pierwszym kierunkiem, który wydaje się być najbardziej racjonalny jest oddanie się w profesjonalne ręce, by czujna opieka miała piecze nad niekontrolowanymi zachowaniami. Na świecie istnieje infrastruktura szpitalna, a łóżka z akcesoriami kuszą każdego zamieszkałego. Tam będzie mi dobrze, nawet sonda i cewnik nie wzburzy mojego poczucia bezpieczeństwa. Niestety i w tym miejscu pojawiają się komplikację. Lekarze również mają swoje potrzeby, a stare techniki leczenia spadają jak grom z jasnego nieba. No nic może w innym kierunku.

Przygniatające sprawy nasilają tezę o szybkim działaniu. Wiadomo, gdy się ktoś śpieszy to się diabeł cieszy, więc spokojnie ja ze swoim ja snuje plan na najbliższe dni, tygodnie i miesiące. Jest tyle fajnych opcji, wyjazdy zdają się być na wyciągnięcie ręki a zaszycie się w wielkiej metropolii i wejście w tłum przechadzających się ulicami ludzi daje możliwości bycia anonimowym. Może na Zachód ... Może w stronę stolicy Europejskiej, tam mają wyższy poziom cywilizacyjny a i może mnie dopuszczą do tych zdobyczy wolności...

Całość rozmyślania przerywa dźwięk telefonu. Mieszkaniec wraca do swojego M4 i zdaje sobie sprawę, jak trudno jest coś zmienić. Ogląda zasób swojego portfela. Odkłada go na półkę i podąża po następną szklankę wódki z red bullem. Zdaje sobie sprawę, że niby coś robiąc pogrąża się a kierunek z horyzontalnym znakiem "Rzeźnia dla koni" zdaje się być nieunikniony. No nic narazie będe grał na ZWŁOKĘ a później zobaczymy ...

Kartagina, Portugalia, Barcelona a może jeszcze Burkino Faso | Klony cz.20 Opowiadania science-fiction

Nazwy w systemie są znane. Jednak sam fakt takowego nazewnictwa musi mieć jakiś głębszy sens, symbolikę a może nawet i ważne przesłanie. Jak Kartaginę można zrozumieć, przeglądając informację jak się Kartagina miała, co w niej robiono tak Portugalię i Barcelonę już nie jest tak prosto odkryć. Może przyjdzie czas by stwierdzić skąd te nazwy się wzięły.

Piter operuje swoimi nazwami. Z racji, że natknął się na nazewnictwo geograficzne postanowił kontynuować panujące tu zwyczaje. I tak na mapie Pitera pojawiają się: Izrael i Egipt. Może biblijna droga z wyprowadzenia Żydów z Egiptu ma swoje odzwierciedlenia w tym API, może znajdziemy pewne wspólne punkty. Z racji że gdziekolwiek się nie spojrzy jest jakoś  dziwnie i zniekształcono, a lustrzane odbicia i krzywe zwierciadła zdominowały świat Pono nasze nazwy również odwracamy i droga tym razem przechodzi z Izraela do Egiptu. Jeszcze trochę i egipskie ciemności się i tutaj pojawią.:)

W geografii systemowej są również inne nazwy kluczowe. Możemy wymienić tutaj Syrie, Burkino Faso, San Francisco, Neapoli, Moskwę, Chrzanów, Kraków i Warszawę. Ogólnie w bazie można założyć, że będzie wszystko a mapki geograficzne łatwo opatrzyć etykietkami i odpowiednimi srzałkami. Piękne atlasy, kolorowe, tutaj morze tam góry, nic tylko jeździć palcem po mapie i cieszyć się z takiej możliwości.

Pono szuka miejsca dla siebie. Przeglądając opcje zwraca uwagę na warunki panujące na danym obszarze. Australia? Hmm, raczej nie, jest jednak inaczej niż na gorących piaskach i nie ma tego czegoś. Może wyspy kanaryjskie, palmy, słomka i murzynki wachlujące i zawsze gotowe na "Podejdź bliżej" ? Ta opcja wydaje się całkiem przyjazna i ładnie komponuje się z zamierzoną emeryturą i problemami z kręgosłupem.

No nic czas zejść na ziemie. Na stole czekają rachunki do zapłacenia a wyjście do sklepu po bułki staje się codzienną udręką. Powoli do przodu.

Tworzenie absolutne - kto co ma to ma | Klony cz.19 Opwiadania science-fiction

Świat idzie do przodu. 

Na blogach wciąż bryluje Pono a jego kreatywność zaskakuje nawet najwyśmienitsze istoty. Dziś postanowił stworzyć sferę intymną, tak bardzo przecież potrzebną ludziom kulturalnym. Po początkowym wstępie przystąpił do kreowania gry wstępnej. Pojawiły się umizgi i zagrywki, wobec których żaden wąż nie przejdzie obojętnie a pobudzające feromony rozpalą męską część do czerwoności. Do pełni szczęścia zabrakło finiszowania, tak to też już jest i zapowiada się dla lewej strony całkiem smacznie.

- Jakto bez pejczów?
- Rozumiesz, jest ORYGINALNY,
- ale, przecież k..y się nie je,
- przyzwyczaicie się, a stopniowo obędzie się bez odruchów wymiotnych.

W takcie procesu tak ciężkiego i wytrwałego, że nawet lekkie przeziębienie wkradło się do stworzyciela, nadszedł czas na idealne życie w królestwie. Król nieco zmęczony, przełożył nogę na nogę, wzdychnął i rzekł: Niech mają.

Trzeba jednak pamiętać, że nie obędzie się bez agroturystyki na tym blogu. Swoboda i swawola, muczenie i buczenie i program szablonowy daje tak oczekiwany swojski klimat na łonie natury. Może po całości będzie mliko i wędzony oscypek, kto wie ...

ulubiona owieczka stworzyciela Pono

Jest takie miejsce na ziemi ... | Klony cz.18 Opowiadania science-fiction

W toku aplikacyjnym wychodzą na jaw pewne zależności rządzące się światem, życiem społecznym, aktywnościami. Dla zwykłego szarego człowieka świat praworządności po odkryciu faktów runął by w gruzach a idea państwa, organizacji opartych o normatywność jawi się jak pic na wodę fotomontaż.
Ale nie wszędzie. Jest takie miasto na ziemi, gdzie naprawdę warto żyć, gdzie wszyscy chodzą z uśmiechami na twarzach i gdzie nie ma nic nikt do ukrycia (chyba że są inne uwarunkowania*).

wolność, równość, bezpieczeństwo, przyjaźń - wizytówka mojego miasta

1 sytuacyjka
Sąsiedzi spotykają się przy wejściu do klatki schodowej. Rencista z parteru zdążając do swojego wozu i wysoki mężczyzna z wyższych kondygnacji bloku. Zimnym wzrokiem wymieniają ze sobą spojrzenie i szybkim "dzieńdobry" kończą bezpośredni kontakt, przechodząc dalej, każdy w swoją stronę, ze swoim bagażem prywatnych spraw. Podczas kontaktu nie ujawniają zażyłości ich łączących, byłoby to nie na miejscu, mogłoby zaszkodzić niż pomóc w nawiązywaniu jeszcze silniejszych relacji, a mijanie się mogło by przerodzić się w rozmowę.

2 sytuacyjka
Piter surfuje po internecie. Nerwowe kroki na górze wzbudzają pewne napięcie, szybko zaznaczone przez klapki lub innego typu obuwie, próbują coś powiedzieć nie wprost i zaznaczyć swoją obecność w świecie. Z dołu docierają komentarze na temat przeglądanych stron. Wszedł tam, odkrył tamto. Wszystko odbywa się w jednym pionie, gdzie lokatorzy oddzieleni są betonowymi stropami a gdzie związki sąsiedzkie zawierają się tylko w mijaniu na ulicy i pozdrowieniu wzajemnym.

3 sytuacyjka
Zainteresowanie wzajemne sięga zenitu. Pojawiają się pytania co gdzie i kiedy, dlaczego? Gdzie pracuje ten, albo gdzie wychodzi rankiem tamten, z czego oni żyją i czy skromna rencina starcza na leki. Chciałoby się dowiedzieć jednak pytania wprost są nieprzyzwoite i nie kutlturalne, zostaje tylko baczna obserwacja zachowań społeczności i poleganiu na własnym ciągu wnioskującym. Oczywiście wzajemnie mieszkańcy wyczekują odruchów bezpośrednich, jakieś miłe słowo wypowiedziane ukradkiem przed blokiem albo nawet szybkie zapytanie
- Co tam słychać u pana sąsiada?
Niestety tempo życia wzrasta, nowe technologie i pralka wcale nie dają wytchnienia w natłoku obowiązków a obserwację lokatorów można zawrzeć w stwierdzeniu :
- No tak, nie ma czasu

4 sytuacyjka
Najważniejsze jest bezpieczeństwo. Ostatnie pogłoski o fali narkomanów wzbudzają lęk i niepokój. Na szczęście przejeżdżające wozy policyjne szybko odbijają wątpliwości a poczucie bezpieczeństwa i możliwość zwrócenia się do służb publicznych zdaje się być przyjazną ostoją. W mieście statystyki są jasne: zmniejszenie przestępczości, zmniejszenie zdarzeń z narkotykami, wymuszeń haraczy i oszustw finansowych balansuje na granicy zera, a poprawność i przyjemność życia w miejscowości przyciąga nowych mieszkańców z innej części kraju. Być może jest to wynik wprowadzonych silnych i stanowczych działań i pracowite wykonywanie programów związanych z bezpieczeństwem. Jeszcze kilka miesięcy, klika lat a chodzenie po godz. 22 będzie kojarzyć się z towarzyskim działaniem niż napawało strachem i niepewnością, jeszcze klika lat a mieszkańcy będą czuć się wolni od ciemnej strony jaką są rozmaite działania przestępcze.

5 sytuacyjka
Ruch w mieście tętni własnym życiem. Każdy przemieszcza się swobodnie i nikt nikomu nie przeszkadza. Nawet przejeżdżające samochody wydają się być ładnie zharmonizowane w czasie tworząc jeden spójny scenariusz, rodem z hollywood w gatunku krainy mlekiem i miodem płynącej. Nic tylko spokojnie pracować, cieszyć się z rodziną, a w weekend udać się na wycieczkę rowerową z dziećmi czy na spacerek z żoną do parku.

Api - kto jaką drogę obrał taką ma | Klony cz.17 Opowiadania science-fiction

Ziemia zostaje zamieszkana. Z góry poschodziły istotne byty by zamieszkać w mieszkaniach na ziemi i realizować swoją wytyczoną ścieżkę. Plany pracy są klarowne i przejrzyste, każdy posiada swój program, a indywidualne cechy osobnicze dają możliwości na orginalność działań i poczynań.

Na uwagę zasługują wężowi mieszkańcy, ich świat jawi się tysiącami barw, opcjami a programy wydają się być fenomenalne.

Już w domkach. Mieszkańcy ziemi.

Co tu wybrać z tak rozmaitego stworzenia? Czy wejść w bliższe kontakty ze światem zwierząt czy może zacząć budowę z kości dla potomnych. Czy skupić się na kolekcjonowaniu czy infantylnie biegać po podwórku bez odzieży. Może przenieść się do większego miasta i czekać na większą paradę by móc tańczyć i wić się jak wąż na platformie na kółkach. Tak, stworzyciel dał plemiu ogromne możliwości, a pogłoski o świecie czarno białym idą w zapomnienie.

Tym razem mieszkańcy wężowi nie są sami. Matka patrzy na swoje dzieci, a z racji jej pozycji ma też swoje wymagania. Codzienne ubieranie mamusi w szatę i nakładanie jej na głowę korony to tylko niektóre czynności spoczywające na stworzeniu. Co jakiś czas dochodzą wykwintne dodatki do stroju: dodatkowe perły w koronie, diamenty, czy orginalne szlufki i migdały i zdobienia brzegów szat.

Stworzenie jest ociężałe i leniwe. Aktywizacja mieszkańców przez tak podstawowe funkcje organizmu jak odżywianie zdaje się być znakomitą zagrywką świecącej gwiazdy. Przez żołądek do celu (bo nie pasuje pisać to do serca), taka dewiza przyświeca obecnym pięknym systemowcom. Pragnienie wzbudzane przez istotę i apetyt na ten właściwy sposób odżywiania będzie chciał być ugaszony a przyjemność z nasycenia i nie odczuwania głodu jawi się jak spełnienie.

Piter obserwuje ich mozolną drogę. Tak, zauważył trud wkładany w każdą chwilę, wytrwałość i determinacje. Tu nie ma żadnych wątpliwości, nakład pracy i jej rodzaj jasno definiuje cel absolutny tej wędrówki. Jednak cel nie jest zgodny z intencjami Pitera. No cóż, jak się zacznie pojawiać, będzie reakcja. Tu pojawia się "program" z przeciwnej strony. Reasumując:

Kto jaką drogę obrał taką ma.

Życie systemowe czyli co zrobić systemie | Klony cz.16 Opowiadania science-fiction

w drodze do Elizjum

System okazuje się dla niektórych niebem, w którym można przebywać, mimo, że jest się na ziemi. Niestety wciąż powtarzające się próby i fałszywe komunikaty powodują niezbyt dobre poczucie smaku a raj, tak upragniony i tak zapracowany zaczyna przypominać męczarnie. Świat budowany w oparciu o system nabrał czerwonych kolorów, a okrywający czerwony kaptur zaczyna przeszkadzać obywatelom nieba. Przyszedł więc czas by każdy zszedł sobie do domków brzusznych i tam przebywał gdy na niebie trwają nieprzyjazne warunki. Tak nikt nie składa broni, Pono przygotował program na takową okoliczność...

- Jak to? Przecież to miało być niebo. Co to  za niebo jak co po chwili odkrywane są jego działalności zakrawające o ludobójstwo i niszczenie prawdziwego życia. Co z naszymi pięknymi ideami, które bardzo ładnie opakowywały naszą egzystencję. Gdzie jest pokój, który tak ładnie przedstawiali wyżsi stopniem? -

Trudno, mydlana bańka pękła a zmierzenie się z faktami pali jak zgaga przy zjechanym żołądku. No nic, widocznie uwierzyliśmy temu co nie trzeba a szczęśliwe życie bez problemów okazało się krótkotrwałe.

Piter zauważa ludzi w otoczeniu, którzy odkrywają przed nim, że są aktywnymi uczestnikami tego całego ceregielu. Jest to dziwne odkrycie, gdyż w jego rodzinie wszystko odbywało się klasycznie po staremu, sprawy pobytowe na ziemi były oddzielone od nieba, a niebo na pewno nie przypominało tego burdelu na kółkach. Tu podczas pobytu nieba się nie dotykało, a miało się nadzieje, iż po śmierci będzie takowa opcja. Niebo - tak prawdziwe niebo, tam się zgłaszało sprawy, wierząc, że nas słyszą. Tragedii dokłada skala zaawansowania ludzi, a liczba osób systemowych przypomina masy ludzi z klapkami na oczach zmierzających do rzeźni.

Z racji, że ta silna konstrukcja tak szybko uległa zmianie, większość dochodzi do wniosku, że to musi być przemijające, a wieczność może spędzić w zgoła odmiennym miejscu. Odkrycia te powodują nerwowość, stres i paniczne poszukiwanie bezpiecznego azylu w postaci programu.

Prowadzenie życia w formie systemowej jest niczym innym jak udawanie określonych czynności zawartych w procedurach. W całości przeszkadza jedynie przypadek, gdzie losowe sprawy mogą wymknąć się z pod kontroli, a wykonanie gładzi na suficie może okazać się nie istotne.

Czy zauważą mnie jak wywiercę wiertarką z udarem dziurę pod wiszący kwiatek? Czy zdobędę stopnie? Czy uda mi się zablogować? Czy mi zapłacą? To pytania, które nierozłącznie wiążą się z każdym dniem pracy systemowej. Tu Piter również dostaje szoku, iż zwykłe codzienne czynności mają w sobie drugie dno. Społeczeństwo świadome zdaje się być zniewolone przez procedury, programy, prania płynące z góry niczym łaski z nieba ...

System tworzy warunki | Klony cz.15 Opowiadania science-fiction

system wprowadza funkcje pomocowe dla Pona i ekipy

System zaczyna się niecierpliwić. Codziennie powtarzane komunikaty i odpowiedzi "od jutra", "od poniedziałku mamy kontrę", zaczynają być frustrujące i nie do wytrzymania. Chodzi o wykonanie programu Pono, programu "absolutnego", programu, który każdemu zawodnikowi ostatnimi czasy spędza sen z powiek.

Zauważyć można pewne wymigiwanie się od wykonywania bieżących instrukcji oraz konstrukcji antyprogramowe. Nocne czuwanie sprzyja bezpieczeństwu, a przechodzenie na spanie dzienne zdaje się być najlepszym rozwiązaniem. Jednak system nie odpuszcza i wchodzi z tworzeniem warunków sprzyjających programowi. Określani są jako pro, są za, a nawet przychodzą z pomocnymi działaniami, wszystko by Pona program się wykonał a świat spokojnie mógł odetchnąć z ulgą. W skład bloku pomocowego wchodzą takowe dziedziny jak: rodzina, finanse, sprawy urzędowe, praca i ogólny stan zdrowia.

System działa i przechodzi na działanie niezależne bez kontroli zawodników i samego Pono. Widząc nieporadność ekipy startuje z własnymi inicjatywami, konstrukcjami i funkcjami otoczenia, które dają do myślenia a wręcz przekonują do określonych zachowań. Z ciekawych pomysłów pomocowych wymienić należy przetransportowanie Pono do GuantaNamo, posądzenie męża o zdradę, czy oskarżenie w udziale w zorganizowanej grupie przestępczej. Wspomina się o zwolnieniach z pracy, wizytach urzędowych, kontrolach państwowych.

Zainteresowanie zawodnikom mają również udzielić organy porządkowe i bezpieczeństwa. Częste wizyty, ogony i interesujące zbiegi okoliczności mają zapewnić odpowiednią atmosferę, nastrój i przyjazne warunki do pracy.

Tylko Piter przypomina swoje waprosy:
"Nie zabijaj, i spalić wszyst....  .....".

c.d.n.

Kto, gdzie i jak odnajduje się w systemie | Klony cz.14 Opowiadania science-fiction

powoli do przodu

System wciąż działa. Wszyscy jak jeden są uczestnikami fantazyjnej gry jaką daje system, jedni bardziej wtajemniczeni, inni z doskoku, a inni nieświadomi - poruszający się w tym ciągu zdarzeń, procedur, decyzji, programów i zagadek. Zabawa powoli przeradza się w wielkie wyzwania i misje światowe, jedni początkowo wymiękają ("ja już się w to nie bawię") powracając śmielej po uświadomieniu, że innej drogi nie ma.

Piter i John są w systemie. Sami nie oponowali do wejścia w tą pełną przygód wirtualną rzeczywistość, jednak wspaniałomyślność Pono i jemu podobnych uwieńczyła ich możliwością w uczestnictwie w tym ogromnym przedsięwzięciu. Coraz to nowe kalambury, zagadki, labirynty nie dają możliwości nudzenia się, a wychodzenie z własnymi inicjatywami czy to tekstowymi czy fizycznymi buduje kreatywność i pozytywne myślenie. Bracia również brnęli do przodu. Nie jeden chciał wyjść, jednak brak drogi wyjściowej pozostawił go w nurcie płynącym do przodu. Powoli do przodu, niech się kręci a rzeka płynie - przyszła myśl do Pitera. System to nie łatwy orzech do zgryzienia, czasem się upadnie, czasem się polata, czasem się pośmieje, czasem dostanie się w kość, a czasem zauważy miejski organizm poruszający się o poranku jak nakręcone roboty - tak jest.
- Nie ma że boli, widocznie ma boleć, skoro boli - stwierdza Piter patrząc na trudności i znoju, które system również gwarantuje, a patrząc na całość z lekkiej perspektywy.

Pono i ekipa - wielcy zapaleńcy systemowi, kontrolerzy na najwyższym poziomie, dumni, sprawujący władzę mężnie realizują krok po kroku program lepszego nowego świata. Procedury wykonywane są jasno sprecyzowane, przejrzyste a z racji wykonywania ich można uznać, że godne ich zaufania. System wie najlepiej w którą stronę świat ma iść, jakie obrać kierunki i co będzie najlepsze dla budowania i rozwoju całego świata, oni zawodnicy i ich guru muszą sprostać trudnością i przeprowadzić wszystko zgodnie z systemem.
"Mi to zalatuje samozniszczeniem" - wtrącił przypadkiem zawodnik Lusindy. Powstała chwila konsternacji. Szybkie nowe zdania powstajęce w ekipie wróciły pojawiające się wątpliwości na bezpieczne tory, a procedura:
"Kontra"
zdała się być bezpieczną przystanią. Tak czujemy się bezpiecznie, wszystko jest wiadomo co i jak, nie musimy żyć w niepewności. Więc ... .

Klony nie stoją z założonymi rękami, zaczynają kreować swoje konstrukcje w systemie. Nie porzucili obserwacji gwiazdeczek, ale konstrukcje pomocowe są ich inicjatywą i wydają się dorównywać tym najlepszym. Klony zauważają, że same mogą również uczestniczyć w tej grze, a podaj przynieś pozamiataj stają się już reliktami przeszłości.

Co słychać? | Klony cz.13 Opowiadania science-fiction

konsultacje, narady, planowanie - burza mózgów

Życie toczy się na ziemi, jednak mentalnie każdy ma swój poziom. Piter postanawia uchylić rąbka tajemnicy z góry i poinformować co "najwyżsi" systemowcy programują i blogują.
Ogólnie wszystko sprowadza się do kill frenzy - szalonych i wariackich akcji z popularnej gry GTA. Jednak już można zauważyć pewne konstrukcje, które przywierają dłuższy ciąg logiczny i mogą wpłynąć na losy świata. Oto kilka ważniejszych apsektów, które Piter słyszał i które Piter postanowił przekazać wszystkim, którzy chcą wiedzieć "Co tam na górze słychać?":

1. Obrazek. Blogerzy intensywnie zaczęli blogować obrazem. Padła informacja, że każdy ma się zbliżyć i zmienić pozycję przed obrazem jednak bez kucania i stania, które nie zostaną zaliczone. Wizje tłumów i braku możliwości zgięcia choćby jednego kolana szybko stała się impulsem do roztoczenia w wyobraźni wielkich areałów dla ludności, gdzie każdy uzyskałby przestrzeń do swobodnej zmiany pozycji ciała. Były również inne propozycję. Wersja objazdowa czy zaobrazkowanie całego świata z pomocą sprzętu poligraficznego.
Stwierdzenia, że już wielcy tego świata z każdych stron odbyli swoje podróże na prywatne spotkania z wizerunkiem w tle, ucieszyły programistów i pozwoliły optymistycznie patrzeć w przyszłość.

2. Oznaczanie. Tu niżej ścierały się różne wersje. Od pieczęci prawdziwego ludu, po pytanie przyjmować czy nie przyjmować. Wyżej już nie było dylematów. Sam fakt oznaczenia wydawał się oczywisty i naturalny, a programy schodziły do "jak to zrobić, jak to przeprowadzić". Na uwagę zasługuje technologia, która jest już dostępna na ziemi i która z wysokim prawdopodobieństwem zostanie użyta do identyfikacji znamieniowej. Na agorze przeważają dwie opcje. Pierwsza to wykonanie zdjęcia, gdzie laser (no chyba laser) wykona unikalny, niepowtarzalny znak na czole fotografującego się. Identyfikacja będzie bezbłędna, szeroka gama numerków i szybki sposób odczytu (tak, nawet z oka kamery), pozwoli pozbycie się obowiązku noszenia dowodu osobistego w portfelu, oraz niesnasek z policją (zapomniałem wziąść dokumentów ....). Drugi sposób jest trochę bardziej kontrowersyjny gdyż dotyka sfery finansowej. Wiadomo, każdy z nas nie lubi jak się mu zagląda do portfela, jednak po głębszej analizie chodzi o to by portfele były wirtualne. Znak np na ręce z odpowiednimi informacjami i terminal w biedronce to bardzo ładna kompozycja. Jest bezpiecznie i szybko. Szukanie reszty w portfelu, i pytania "a trzy grosze będzie?" odejdą w zapomnienie a kolejki zmniejszą się do minimalnych rozmiarów. Identyfikacja? A co. Można by było  zawrzeć informacje jak zakupowicz się nazywa, gdzie mieszka (chyba, że zrobimy opcje bez meldunkową) i jaki jest jego znak zodiaku (taki żarcik):).

3. Aminata. Amerykańskie programy zaczęły schodzić niespodziewanie. Jerzy, założyciel wolnego państwa miał swój plan. Niech każdy będzie wolny, biały czy czarny. Jakie sposoby do uzyskania wolności? ...

Piter w wyobraźni: w oddali Piter widzi duże palące się ognisko. Koło niego postać, która rozgrzebuje patykiem żar i sprawdza czy dopaliła się zawartość. Wyczuwa się spokój i opanowanie, pewną ostoję i zwieńczenie ciężkiej drogi, a chusta na głowie i ciemniejsza skóra mówi, że to pani z czarnego lądu. To nie koniec. Za tajemniczą postacią kryją się dziesiątki, setki, tysiące i miliony czekających na swoją kolej. Każdy chce rozpalić własne ognisko tak bardzo istotne.

Otoczenie gwiazdy | Klony cz.12 opowiadania science-fiction

Bronisław Wojciech Linke "Autobus"

Gwiazda nr 1 powoli kreuje sobie otoczenie. Powtarzające się kłamstwa, oszustwa i iluzje prowadzą Pona i ekipe do zamierzonego celu. Jak jedni dostąpili to niech wszyscy dostąpią, "sprawiedliwość" Pona nie zna granic. Nawet otoczenie najbliższych wydaje się być już maksymalne a dzieło stworzenia nie pójdzie na marne.

Uniki w postaci zrobił to, nie skontruje kryją za sobą znakomite konstrukcje wykonane przez Pona. Jego świat dochodzi do źródeł a droga uwieńczona jest światełkiem w środku. Ciężka praca wykonana przez ekipe, wytrwałość i dążenie do upragnionego celu okazały się starym, dobrym środkiem. Praca popłaca - chciało by się powiedzieć.

Napięcie wzrasta przez dalsze zaparcie. Każdy nerwowo spogląda to jeden na drugiego, a pytanie "zgaśnie nam?" spędzają sen z powiek. Jednak Pono przewidział i tą sytuację. Jest sposób by podtrzymać światło, wystarczy ściśle trzymać się określonych komunikatów. Ryzyko istnieje, że coś nie zadziała, że ktoś coś pomyli, jednak nieodparta chęć ujrzenia wszystkich przy stole bierze góre.

Wieczór.
Przelatujące samoloty dają znać o aktualnej sytuacji a helikopter tuż nad głowami daje lampowe sygnały. Samochody, szpilki czy obcasy - wszystko gra harmonijnie z lekką euforią a puszczana muzyka klasyczna śpiewa piękne triumfy. Piły elektryczne, urządzenia gastronomiczne, wszelkie ptactwo i zwierzęta drapieżne, wielbłądy i konie - wszystko kręci się i gawędzi, wpisując się w to wielkie wydarzenie. Brak kontroli pokazuje wspaniałe horyzonty, zalatuje wolnością i swobodą, a sterowanie kojarzy się z czymś nie do dopuszczenia, starym reliktem niewolniczych czasów.

Poranek.
Słońce wzeszło przysłonięte chłodną kołdrą. Zimno, ciężkie chmury i lekki melancholijny nastrój. Braki optymizmu nie zakłócą święta. To już tuż tuż i będzie uczta Pono.

Piter wtrąca się w sprawy społeczności. Na agorze daje komunikaty sprzeczne z istotą życia członków przebywających w bloku. Po dłuższym namyśle jednak pluralizm i wolność słowa wygrywają, a prawo do wypowiedzi reprezentuje demokratyczny światopogląd.

Wystawki, wystawki, wystawki | KLONY cz.11 opowiadania science-fiction

Panta rhei (z greck. wszystko płynie) to obowiązujący trend na blokach. Przepływ jest nie kontrolowany a sam Pono werbalnie komentuje swoje wstawki blogerskie nie mając nad nimi kontroli. Wystawianie prób weszło na stałe do świata, a polscy piloci strzelający do agresora naruszającego przestrzeń powietrzną nadało całości pikanterii. Próba od próby różna. Jedni idą po staremu, skupiają się na rzeczach z otaczającego świata, zagrywkach, przywarach i osobistych preferencjach. Inni innowacyjni futuryści snują wspaniałe wizje przyszłościowe z ciągiem logicznym wydającym się zbudowanym poprawnie, lecz z błędem, który zostaje odkryty.

próby złota

Ciekawe próby / prania:
1. Remont , wymiana mebli i cała otoczka.
Samochód transportowy zaparkował tuż przed oknami Pona i Pitera oraz współlokatorów. Wjechanie na trawnik i udostępnienie miejsca przechodniom na chodniku to bardzo ładne wrzucenie się w oczy i powiedzenie kto tu rządzi. Przechadzki pomiędzy samochodem a lokalem remontowanym, stuki i rozmowy i prezentacja nowego asortymentu podbija ważność wydarzenia, które toczy się na oczach wszystkich. Panowie przechodzą do montażu, urządzenia mechaniczne wchodzą w ruch a ściany wibrują w rytm kręcocych się wierteł. Bacznym obserwatorom jednak czegoś brakuje w całej konstrukcji mieszkaniowej. Otwierające się drzwi i uchylenie rąbka tajemnicy wnętrza odkrywa znakomitą przestrzeń w środku lokalu. Salony Play blednieją w stosunku do pięknych białych wnętrz, dobrze dobranych drzwi oraz wspaniałych mebli kuchennych. Całość ładnie zapakowana w starannym myciu powierzchni z delikatnym zostawieniem białych plamek, które napawają chłodem a u niektórych wzbudzają strach i lęk.

2. Nagłe wejścia z powodu braku wytrzymania
Świat zszedł do gawęd. Od gawędy do gawędy, odmiana przez wszystkie przypadki i operowanie tematyką otaczającego nas świata. Niektórzy schowani głęboko postanowili się nie wychylać. Strategie rozwaliły maksymalne wejścia, które schowanego wprowadzają do szybkiego wybuchu i odkrycia siebie. Wejścia nagłe są bardzo interesujące. Brzmią w przestrzeni, a nie wydają się być malutkimi lokalnymi lecz światowymi skapkami.

3. Próby Pona - jedne lepsze, jedne żenujące
Pono operuje różnymi próbami. Niestety niektóre wprowadzają lekki niesmak i dystyngację spowodu swojej żenującej charakterystyki i kiczowatości. No nic, i takie się znajdują a ich żenadę wrzucam sobie do kategorii "ciekawe do czasu".

Blok skórny | KLONY cz.10 opowiadania science-fiction

przykładowy nóż - kozik do obierania grzybów

Ciężką pracą, wytrwałością i niezłomnością ekipa Pona doszła do bloku skórnego. Wysiłek opłacił się a cel uświęca środki. Szybkie wspomnienia okresu harówki napawają uśmieszkiem na twarzy i triumfem. Wszystkie aktywności, działania świecą teraz splotem słonecznym, a monotonia przechodzenia przez trudną drogę zamienia się w jeden program.

Wszystko zeszło na skórę. Kręcenie świata zatacza coraz mniejsze kręgi, a maksymalność już prawie została osiągnięta. Do pełni szczęścia brakuje postawienie przysłowiowej kropki nad i, choć cały świat dał już ekipie 100 procent. Wszystko obserwuje, patrzy z niedowierzaniem i planuje co dalej po bloku skórno-kontrowym. Czas mija, wskazówki przemieszczają się w stronę punktu, który widnieje na widnokręgu. Czy zgaśnie czy dotrwa na zmierzchowym blogu? Jakie kroki poczyni? Czy w ekipie utworzą się autonomiczne plutony? Jakie konstrukcje i jakie opcje zostaną wykonane? Te pytania i inne stają się aktualne. Czas pokaże ...

Do całości brakuje opracowania w temacie skórnym. Jak się to robi, jakich urządzeń używać oraz szczegółowych instruktaży obrazkowych. Być może doktorzy i profesorowie wypowiedzą się w tym temacie i opublikują szerszemu społeczeństwu tą tajemną wiedzę.

W świecie klona panuje spokój. Wycieczki samochodowe, pikniki oraz zakupy w galeriach toczą się wokół "jakiegoś" show, które odbywa się na dalekiej prowincji...

Apo | KLONY cz.9 - opowiadania science-fiction

pento - piękne czarne włosy

Pono zostaje jeszcze bardziej odkryty. Okazuje się, iż posiada prawo przez noszenie skóry wybranej. Jednak jego konstrukcja nijak się ma do przestrzegania prawa, oparł ją na niezgodności z prawem, a przyznać mu trzeba iż miał prawo wyboru.

Po długich perturbacjach świat zatrzymał się na tejże skórce. Na samym szczycie Pono dumnie kręci swoim stworzeniem na jednostopniowej skórze a uśmiech rodem z Jokera pojawia się na jego twarzy. Kontra zaiste urasta do najważniejszej sprawy życiowej całej maci Ponowej, a plany i konstrukcje zaczynają nabierać kolorów wieloopcjowych programów, dramaturgii, wyraźnych zwrotów akcji oraz wątków obyczajowych.

Pranie światowe powolutkim ciągiem schodzi na stworzenie. Blogerek zaczyna tętnić blokami, co po chwila ktoś pojawia się a ktoś znika, znikąd przelatujący ptaszek robi wejście bardzo spokojne, lecz dobitnie dziobiące a przechodząca dziewczynka ukradkiem poprawia włosy. Na niebie wieczorem pojawiają się znaki, które przypominają o dziejowych scenach w miasteczku, a świecąca gwiazda od zachodu nie przypomina tych starych z tamtych lat.

Atmosfera robi się gorętsza a napięcie stopniowo skacze to w górę to w dół. Konka próbuje oddalić myśli od benzyny i zapałki, a peryłka stabilnie kroczy po kolejną konstrukcję ogródkową z nowym kwiatuszkiem zakupionym na promocji.

Na blogerku panuje kilka wyróżniających się opcji:
- wejście z kontrą i do skutku,
- ucieczki,
- konstrukcja ściągnięcia skórki,
- konstrukcje wielkościowe.

c.d.n.

Bezprawne prawo kontry | KLONY cz.8 - opowiadania science-fiction

Stało się. Pono ściągnął swoją ekipę w maksymalny sposób, że chciało by się powiedzieć, że świecą wśród reszty szarego tłumu. Święci z nieba ściągnięci mają pełne kieszenie, a poziom ich światła jest maksymalnie znakomity. Nadszedł czas by spełnić swoje powinności w stosunku do Pono, by skontrolować bez kontroli występek nienawiści. W całą sprawę jednak wchodzi Piter mówiąc jasno i czytelnie : "Piąte, nie zabijaj" .

Wszechobecne "Marek - kontruj", zaczyna stawać się rutyną na blogu, a rozmaite konstrukcje - plany zawodników stają się dla nich chlebem powszednim. Odkryci przez świat świecą flaczkami i zastanawiają się jak świętować obecność ich Pono wśród swojego stworzenia. Wszelkie próby rozwiązania zagadki schodzą do kontry i gryzienia piachu, a brak ścian wreszcie daje poczucie pełni .... Długa i męcząca wędrówka przez światy, wyrzeczenia i godziny pracy zostały wreszcie uwieńczone dojściem do celu, powrotem do swojego źródła.

Pono z uśmiechem na twarzy przypominającym jokera z Batmana powoli wydobywa z siebie dźwięki:

"FINITTO - ZNAKOMICIE". 

Komórka przestępcza | KLONY cz.7 - opowiadania science-fiction

Komórka chrzanowska utopiła się. Przesył informacji oraz pieniędzy odbywał się za pomocą jawnych mechanizmów, a firemki przy komórkowe zostawiały za sobą ślady działalności mafijnej. Wielka spółdzielnia zaczęła borykać się z problemem spłaty kredytów zaciągniętych w instytuacjach bankowych jak również w ciemnym światku mafijnym. Na światło dzienne wyszły nie przemyślane ruchy Pono (pseudonim Aligator, Snake) w braniu dodatkowych pieniędzy na poczet spółdzielców. Widmo windykacji zaostrzyło się, a nerwowe szukanie wyjścia z sytuacji pogorszyło sprawę.

Projekt "Widmo" okazał się być realizowany na niepodatnym gruncie. Pieniądze trafiające na rozwój i realizowanie ściśle określonego planu nowoczesnego społeczeństwa wartkim strumieniem wychodziły z systemu i wtrafiały do prywatnych kieszeni. W całość zamieszane były firmy przepływowe, przez które przepływały pieniądze w widzialnym obszarze państwowym, a w których dochodziło do procederów oszustw finansowych. Pieniądze wtrafiały do funduszów (pseudonim elizja) i miały na celu wypracowanie sobie słusznych "emerytur" na przyszłość oraz zapewnienie spokojnego życia np. w Hiszpanii.

Jak w każdej grupie przestępczej komórka chrzanowska weszła w narkotyki oraz płatną protekcję. Łapówki za odpowiednie działanie stały się standardem, a organy aparatu państwowego nie zauważały z tego powodu nieprawidłowości. Źródłem narkotykowym były powiązania z innymi grupami przestępczymi oraz z policją. Chrzanowski świat wydawał się być bezpieczny, zgodny z prawem, gdzie realizacja projektu dawała optymizm na światowy system bezpiecznych parków - miast będących z dala od fal człowieczych brudów. Sypialnia dla górników w czasach PRL-U zrodziła pomysł wykorzystania mieszkających "pseudo-górników" na terytorium dystryktu chrzanowskiego. I tak zaczęła się przygoda z przetargami kopalnianymi, załatwianiem prac na kopalni, oraz ogólnym system śląsk - chrzanów. ;)

Jak narazie przestępcy chodzą bez izolacji a zagrożenie zabójstwami wzrosło do granic wytrzymałości ...

c.d.n.

Zamknięcie api | KLONY cz.6 - opowiadania science-fiction

Piter przeszedł etapy, powoli zwalniając kontrole umysłów. Piramidka doszła do samej góry a strach w systemowcach zwiększył się do granic wytrzymałości. Systemowcy bowiem oddali systemowi wszystko, dla niego kontrolowali innych, zabijali, klonowali, a nawet spełniali podstawowe czynności fizjologiczne.

Wiedźma z góry z przerażeniem oddaje mocz i słysząc w ciurkaniu komunikaty:

- zrobił api, zostało tylko zabijanie ...

Do całości dochodzi tzw. blok wiedźmowy, w którym jasno zdefiniowana jest pani bawiąca się w nie zgodne prawem czary mary, kuglująca i kłująca laleczki woodo. Piter zablogował zgodnie z prawem co będzie się dziać z ową czarownicą mianowicie zgodnie z prawem zostanie spalona ogniem. Chodaki na nogach zaczynają przeszkadzać a szczoteczka do zębów w kolorze czerwonym przypomina, że fałszywe światy odeszły w zapomnienie.

Nerwowe ruchy pani z góry zdają się być coraz bardziej wyraziste, puls wzrósł, a budzowanie wewnętrzne powoduje przesłanie prośby do guru:

- Marek kontra (czytaj zabij).

Wiedźma:  "No nic na chwilę sobie odpoczne. Wezmę gazetkę i udam się na tron (kibel) by opróżnić naleciałości całego dnia. No wreszcie. .... Szok. Szok. Szok. Deska jest czerwona !!! To mnie piecze, pali. Ja jestem z żydo w środku a tu prawda w otoczeniu. Muszę robiś z desanta..."

Pętla zaciska się wokół szyi a beznadziejność sytuacji przypomina systemowcom kim są naprawdę ...